بنای آرامگاه در فروردین ماه سال 1342 خورشیدی برای بازدید عمومی گشایش یافت و در ساخت آن از بتن با هسته فلزی استفاده شده و ارتفاع سقف مقبره از سطح زمین 22 متر می‌باشد.

همسایگی این آرامگاه و مقبره‌های فریدالدین عطار نیشابوری (شاعر) و کمال‌الملک (نقاش)، این محوطه را به یکی از گیراترین مناطق گردشگری نیشابور و نمونه برجسته معماری نوین ایرانی تبدیل نموده‌است.

این اثر تاریخی در آذرماه سال 1354 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.