این درخت کهنسال، پیرترین درخت ایران (و احتمالاً آسیا) و سومین درخت پیر جهان محسوب می‌شود و مردم محلی کاشت آن را به زرتشت (پیامبر ایران باستان) نسبت می‌دهند.

در ایران باستان کاشتن درخت از اهمیت بسیار بالایی در طبقات مختلف جامعه برخوردار بوده و شاهد این مدعا نگاره‌ها و آثار باستانی مانند حجاری‌های دوره هخامنشی در تخت جمشید است که در آنها نماد درخت (و به طور خاص درخت سرو) آورده شده‌است.

این درخت کهنسال در اسفندماه سال 1382 به موجب مصوبه شورای عالی حفاظت محیط زیست به تصویب و ثبت ملی رسیده‌است.