مصالح به کار رفته در بنا شامل خشت، گل، آجر و سبک معماری آن مانند معماری سنتی مناطق کویری ایران، به صورت چهار وجهی همراه با یک حیاط مرکزی است و ساختمان آن از دو بخش اعیان‌ نشین و نوکرنشین تشکیل شده و اتاق‌های پنج دری و سه دری به همراه شیشه‌های رنگارنگ و کوچک از مشخصه‌های معماری بنا محسوب می‌شود. این اثر تاریخی در دی ماه سال 1377 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.